1. Калі ж Ён сышоў з гары, услед за Ім пайшло мноства лю́ду.

2. І вось, падышоў пракажо́ны і пакланіўся Яму, ка́жучы: Госпадзі! калі хочаш, можаш мяне ачы́сціць.

3. Іісус, працягну́ўшы руку́, дакрану́ўся да яго і сказаў: хачу, ачы́сціся. І адразу ачы́сціўся той ад прака́зы.

4. І кажа яму Іісус: глядзі, нікому не раска́звай; а ідзі, пакажы́ся свяшчэ́нніку і прынясі дар, як загада́ў Маісей, дзе́ля све́дчання ім.

5. Калі ж увайшоў Іісус у Капернау́м, падышоў да Яго сотнік і прасіў Яго,

6. ка́жучы: Госпадзі! слуга мой ляжыць дома спаралізава́ны і моцна паку́туе.

7. Іісус кажа яму: Я прыйду і ацалю́ яго.

8. А сотнік сказаў Яму ў адказ: Госпадзі! я не варты, каб Ты ўвайшоў пад мой дах; але скажы толькі слова, і вы́здаравее слуга мой.

9. Бо і я чалавек падула́дны; але, ма́ючы ў сябе паднача́леных мне воінаў, кажу аднаму: «ідзі», і ідзе; і другому: «прыйдзí», і прыхо́дзіць; і рабу майму: «зрабі гэта», і робіць.

10. Пачуўшы гэта, Іісус здзівіўся і сказаў тым, што ішлі за Ім: праўду кажу вам: і ў Ізра́ілі не знайшоў Я такое веры.

11. Кажу ж вам, што многія з усходу і з за́хаду пры́йдуць і ўзля́гуць з Аўраа́мам, Ісаа́кам і Іа́кавам у Царстве Нябесным;

12. а сыны́ царства будуць вы́кінуты ў цемру зне́шнюю; там будзе плач і скры́гат зубоў.

13. І сказаў Іісус сотніку: ідзі, і, як ты вераваў, няхай будзе табе. І вы́здаравеў слуга яго ў тую ж гадзíну.

14. Прыйшоўшы ў дом Пятра, Іісус убачыў це́шчу яго, якая ляжала ў гара́чцы.

15. І Ён дакрану́ўся да рукí яе, і пакінула яе гара́чка; і ўстала яна і прыслу́жвала ім.

16. Калі ж звечарэ́ла, прывялі да Яго многіх людзей, апанава́ных дэманамі; і Ён вы́гнаў духаў сло́вам і ўсіх нямо́глых ацалíў;

17. каб збыло́ся ска́занае праз прарока Іса́ію, які кажа: «Ён узяў на Сябе нашы не́мачы, і хваробы панёс».

18. Калі ж Іісус убачыў вакол Сябе мноства люду, то загадаў вучням адплыць на другі бок.

19. І адзін кніжнік, падышоўшы, сказаў Яму: Настаўнік! я пайду за Табою, куды б Ты ні пайшоў.

20. Кажа яму Іісус: лíсы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды; а Сын Чалавечы не ма́е, дзе галаву прытулíць.

21. А іншы, з вучняў Яго, сказаў Яму: Госпадзі! дазволь мне перш пайсці і пахава́ць бацьку майго.

22. Але Іісус сказаў Яму: ідзі за Мною, і пакінь мёртвым хава́ць сваіх паме́рлых.

23. І калі ўвайшоў Ён у лодку, за Ім увайшлі вучні Яго.

24. І вось, бура вялікая ўзняла́ся на моры, так што лодку захлíствалі хва́лі; а Ён спаў.

25. І вучні Яго, падышоўшы, разбудзілі Яго, ка́жучы: Госпадзі! рату́й нас, гінем.

26. І Ён кажа ім: чаго вы такія баязлівыя, малаве́ры? Тады, устаўшы, забаранíў вятра́м і мору, і настала цíша вялікая.

27. А людзі дзівíліся і казалі: хто Ён такі, што і вятры́, і мора слу́хаюцца Яго?

28. І калі прыплыў Ён на другі бераг, у краіну Гергесíнскую, сустрэ́лі Яго, вы́йшаўшы з магільных пячор, двое апанава́ных дэ́манамі, вельмі лю́тыя, так што ніхто не мог прахо́дзіць даро́гаю тою.

29. І вось, яны закрычалі: што́ Табе да нас, Іісусе, Сыне Божы? прыйшоў Ты сюды дача́сна му́чыць нас.

30. А зво́ддаль ад іх пасвіўся вялікі ста́так свіне́й.

31. І дэманы прасілі Яго, ка́жучы: калі выганіш нас, то дазволь нам увайсці ў ста́так свіне́й.

32. І Ён сказаў ім: ідзіце. І вы́йшлі яны, і пайшлі ў ста́так свіне́й. І вось, кінуўся ўвесь ста́так свіне́й з кру́чы ў мора і загінуў у вадзе.

33. А пастухі паўцяка́лі і, прыйшоўшы ў горад, расказалі пра тое, што зда́рылася з апанава́нымі дэманамі.

34. І вось, увесь горад вы́йшаў насу́страч Іісусу; і, убачыўшы Яго, прасілі, каб Ён адышоў ад межаў іх.