2. Як імкнецца алень да крыніц вады, так імкнецца душа мая да Цябе, Божа!

3. Прагне душа мая да Бога моцнага8, жывога: калі прыйду я і з'яўлюся перад абліччам Божым?

4. Слёзы мае былі мне хлебам удзень і ўначы, калі гаварылі мне штодня: “Дзе Бог твой?"

5. Успамінаў я пра гэта і раскрываў перад сабою душу́ сваю: вось, пайду я да месца сялібы дзівоснай, да самага дома Божага, пад гукі радасці і праслаўлення, воклічы святочныя.

6. Чаму зажурылася ты, душа мая? І чаму непакоіш мяне? Спадзявайся на Бога, таму што я буду вызнаваць Яго: Ён — спасенне аблічча майго і Бог мой.

7. Збянтэжылася ўва мне душа мая; таму буду ўспамінаць Цябе на зямлі Іарданскай і Ярмонскай, на гары Малой.

8. Адна бездань кліча другую голасам вадаспадаў Тваіх; усе валы вод Тваіх і хвалі Твае прайшлі нада мною.

9. Удзень праяўляе Гасподзь міласць Сваю, а ўночы — песня Яму ад мяне, малітва Богу жыцця майго.

10. Скажу Богу: “Ты — заступнік мой, чаму забыў Ты мяне? І чаму хаджу я, бядуючы, калі зневажае мяне вораг мой?"

11. Калі трашча́лі косці мае, здзекваліся з мяне супраціўнікі мае, гаворачы мне штодня: “Дзе Бог твой?"

12. Чаму зажурылася ты, душа мая? І чаму непакоіш мяне? Спадзявайся на Бога, таму што я буду вызнаваць Яго: Ён — спасенне аблічча майго і Бог мой.