Захава́й мяне, Госпадзі, бо на Цябе я спадзяюся.

2. Я сказаў Госпаду: “Ты Гасподзь мой, Ты не маеш патрэбы ў дабротах маіх”.

3. Святы́м, якія на зямлí Яго, дзіўна адкры́ў Ён усе жада́нні Свае сярод іх.

4. Памножыліся немачы іх, а потым хутка мінулі. Я не збяру сходаў іх для праліцця́ крыві, і не згада́ю імёнаў іх вуснамі маімі.

5. Гасподзь — доля спадчыны маёй і чашы маёй. Ты вяртаеш мне спадчыну маю́.

6. Межы пакладзены для мяне ў найлепшых мясцінах, бо спадчына мая — найлепшая для мяне.

7. Буду благаслаўляць Госпада, Які на розум наставіў мяне; нават і ўначы вучыла мяне гэтаму ўнутранасць мая.

8. Я ба́чыў Го́спада перад сабою заўсёды, бо Ён правару́ч мяне, каб я не пахісну́ўся.

9. Таму ўзвесялілася сэрца маё і ўзрадаваўся язык мой, а таксама і плоць мая атрымае спакой у надзеі,

10. што Ты не пакінеш душы́ маёй ў пекле і не дасі праведніку Твайму ўбачыць тленне.

11. Ты паказаў мне шляхі жыцця, Ты напоўніш мяне радасцю перад абліччам Тваім, асалода ў руцэ Тваёй назаўжды.