1. Глядзíце, не давайце мíласціны вашай перад людзьмí, каб яны бачылі вас: інакш не будзе вам узнагаро́ды ад Айца вашага, Які на нябёсах.

2. Дык вось, калі дае́ш мíласціну, не трубí перад сабою, як робяць крываду́шнікі ў сінагогах і на вуліцах, каб услаўля́лі іх людзі. Праўду кажу вам: яны ўжо атры́мліваюць узнагароду сваю.

3. У цябе ж, калі дае́ш мíласціну, няхай не ве́дае левая рука твая, што робіць правая,

4. каб мíласціна твая была́ тайная, і Айцец твой, Які бачыць тайнае, адда́сць табе я́ўна.

5. І калі молішся, не будзь, як крывадушнікі, што любяць у сінагогах і на скрыжава́ннях вуліц, сто́ячы, маліцца, каб вы́ставіцца перад людзьмí. Праўду кажу вам, што яны ўжо атры́мліваюць узнагароду сваю.

6. Ты ж, калі молішся, зайдзі ў пакой твой і, зачынíўшы дзверы твае, памалíся Айцу твайму, Які ў тайне; і Айцец твой, Які бачыць тайнае, адда́сць табе я́ўна.

7. А мо́лячыся, не гаварыце лішняга, як язычнікі; бо яны думаюць, што ў мнагасло́ўі сваім пачу́тыя будуць.

8. Не будзьце ж падобнымі да іх; бо ведае Айцец ваш, у чым вы ма́еце патрэ́бу, ране́й, чым вы папро́сіце ў Яго.

9. Вы ж малíцеся так: Ойча наш, Які на нябёсах! няхай свяцíцца імя́ Тваё;

10. няхай пры́йдзе Царства Тваё; няхай будзе воля Твая як на небе, так і на зямлі.

11. Хлеб наш надзённы дай нам сёння;

12. і дару́й нам даўгі нашы, як і мы дару́ем даўжніка́м нашым;

13. і не ўвядзі нас у спаку́су, але збаў нас ад злога. Бо Тваё ёсць Царства, і сіла, і слава наве́кі. Амінь.

14. Бо калі вы будзеце дарава́ць лю́дзям правíннасці іх, то дару́е і вам Айцец ваш Нябесны.

15. А калі не будзеце дарава́ць лю́дзям правíннасцей іх, то і Айцец ваш не дару́е вам правíннасцей вашых.

16. І калі по́сціце, не будзьце пану́рымі, як крываду́шнікі; бо яны робяць змро́чным аблíчча сваё, каб паказаць лю́дзям, што по́сцяць. Праўду кажу вам, што яны ўжо атры́мліваюць узнагароду сваю.

17. А ты, калі по́сціш, нама́ж галаву́ сваю і ўмый твар свой,

18. каб не лю́дзям паказаць, што ты по́сціш, а Айцу твайму, Які ў тайне; і Айцец твой, Які бачыць тайнае, адда́сць табе я́ўна.

19. Не збіра́йце сабе ска́рбаў на зямлі, дзе моль і ржа нíшчаць і дзе зладзе́і падко́пваюцца і кра́дуць;

20. а збірайце сабе ска́рбы на небе, дзе ні моль, ні ржа не знішча́юць і дзе зладзе́і не падко́пваюцца і не кра́дуць.

21. Бо дзе скарб ваш, там будзе і сэрца ваша.

22. Свяцíльнік це́лу ёсць вока. Дык вось, калі вока тваё будзе здаровае, то ўсё це́ла тваё светлае будзе;

23. калі ж вока тваё будзе нягоднае, то ўсё це́ла тваё цёмнае будзе. Дык вось, калі святло, якое ў табе, — цемра, тады якая ж сама цемра?

24. Ніхто не можа служы́ць двум гаспадара́м: бо ці аднаго будзе ненавíдзець, а другога любíць; ці аднаго будзе трыма́цца, а другім пагарджа́ць. Не можаце Богу служы́ць і мамо́не.

25. Таму кажу вам: не турбуйцеся для душы́ вашай, што́ вам есці і што́ піць, ні для це́ла вашага, у што апрану́цца. Ці ж душа не больш значыць за ежу, а це́ла за адзе́нне?

26. Зірнíце на птушак нябесных: яны не се́юць і не жнуць, і не збіра́юць у жы́тніцы; і Айцец ваш Нябесны ко́рміць іх. Хіба́ вы не намно́га лепшыя за іх?

27. Хто ж з вас, турбу́ючыся, можа дада́ць сабе росту хоць на адзін ло́каць?

28. І пра вопратку чаго турбу́ецеся? Паглядзíце на ліле́і палявы́я, як яны расту́ць: не працуюць і не праду́ць.

29. Але кажу вам, што і Саламон ва ўсёй славе сваёй не апрана́ўся так, як кожная з іх.

30. Калі ж траву паляву́ю, якая сёння ёсць, а заўтра будзе кíнута ў печ, Бог так убіра́е, хіба́ не намнога лепш вас, малаве́ры?

31. Дык вось, не турбу́йцеся і не кажы́це: «што нам есці?» альбо: «што піць?» альбо: «у што апрану́цца?».

32. Бо ўсяго гэтага шукаюць язычнікі; ведае бо Айцец ваш Нябесны, што вы ма́еце патрэ́бу ва ўсім гэтым.

33. Шукайце ж найперш Царства Божага і праўды Яго, і гэта ўсё дада́сца вам.

34. Дык вось, не турбу́йцеся пра заўтрашні дзень, бо заўтрашні сам за сябе патурбу́ецца: до́сыць кожнаму дню свайго кло́пату.