1. І ста́лася: калі скончыў Іісус усе словы гэтыя, то сказаў вучням Сваім:

2. вы ведаеце, што праз два дні Пасха будзе, і Сын Чалавечы вы́дадзены будзе на распя́цце.

3. Тады сабра́ліся першасвяшчэ́ннікі, і кніжнікі, і старэйшыны народа ў двор першасвяшчэ́нніка, якога звалі Каіа́фа,

4. і дамовіліся ўзяць Іісуса хітрасцю і забіць.

5. Але казалі: толькі не ў свята, каб не ўзнікла абурэ́нне ў народзе.

6. Калі ж Іісус быў у Віфа́ніі, у доме Сíмана пракажонага,

7. прыступíла да Яго жанчына з алеба́стравай пасу́дзінай мíра шматкашто́ўнага і ўзліва́ла Яму на галаву́, калі Ён узляжа́ў за сталом.

8. Убачыўшы, вучні Яго абу́рыліся і казалі: навошта такая тра́та?

9. Бо можна было́ б прадаць гэтае мíра за вялікія грошы і даць убогім.

10. Але Іісус, зразумеўшы гэта, сказаў ім: навошта бянтэ́жыце жанчыну? яна добрую справу зрабіла для Мяне;

11. бо ўбогіх вы заўсёды ма́еце з сабою, а Мяне не заўсёды ма́еце.

12. Бо, узліўшы гэтае мíра на цела Маё, яна падрыхтавала Мяне да пахава́ння.

13. Праўду кажу вам: дзе толькі будзе прапаве́дана Ева́нгелле гэтае ва ўсім свеце, ска́зана будзе і пра тое, што́ зрабіла яна, у памяць аб ёй.

14. Тады адзін з двана́ццаці, якога звалі Іуда Іскарыёт, пайшоўшы да першасвяшчэ́ннікаў,

15. сказаў: што вы дасце́ мне, і я вам вы́дам Яго? Яны прапанава́лі яму трыццаць срэ́бранікаў.

16. І з таго часу ён шукаў нагоды вы́даць Яго.

17. У першы ж дзень праснакоў прыступілі вучні да Іісуса і сказалі Яму: дзе хочаш, каб мы прыгатава́лі Табе есці пасху?

18. Ён жа сказаў: ідзіце ў горад да такога і такога чалавека і скажы́це яму: «Настаўнік кажа: час Мой блізкі, у цябе спра́ўлю пасху з вучнямі Маімі».

19. І зрабілі вучні, як загадаў ім Іісус, і прыгатава́лі пасху.

20. Калі ж звечарэ́ла, Ён узлёг з двана́ццацю вучнямі.

21. І, калі яны елі, сказаў: праўду кажу вам, што адзін з вас вы́дасць Мяне.

22. Яны вельмі засмуцíліся і пачалí гаварыць Яму, кожны з іх: ці не я, Госпадзі?

23. А Ён сказаў у адказ: хто апусціў са Мною руку́ ў блю́да, той вы́дасць Мяне.

24. Зрэ́шты, Сын Чалавечы ідзе, як напíсана пра Яго; але го́ра таму чалавеку, які выдае́ Сына Чалавечага: лепш было б таму чалавеку не радзíцца.

25. У адказ жа Іуда, які меў вы́даць Яго, сказаў: ці не я, Раввí? Іісус кажа яму: ты сказаў.

26. А калі яны елі: Іісус, узяўшы хлеб і благаславіўшы, пераламíў і, раздаючы́ вучням, сказаў: прыміце, ежце: гэта Цела Маё.

27. І, узяўшы чашу, узнёс падзяку, пада́ў ім і сказаў: пíце з яе ўсе,

28. бо гэта Кроў Мая́ новага запаве́ту, якая за многіх праліва́ецца дзе́ля адпушчэ́ння грахоў.

29. Кажу ж вам, што з гэтага часу не буду піць ад пло́ду гэтага вінагра́днага да таго дня, калі буду піць з вамі новае віно ў Царстве Айца Майго.

30. І, праспява́ўшы хвалу́, яны пайшлі на гару́ Елеонскую.

31. Тады кажа ім Іісус: усе вы ўсумніце́ся ўва Мне ў гэтую ноч, бо напíсана: «паражу́ пастыра, і рассе́юцца авечкі ста́да».

32. Пасля ж уваскрасе́ння Майго Я апярэ́джу вас у Галіле́і.

33. У адказ Пётр сказаў Яму: калі і ўсе ўсумня́цца ў Табе, я не ўсумню́ся.

34. Сказаў яму Іісус: праўду кажу табе, што ў гэтую ноч, перш чым заспявае певень, тройчы адрачэ́шся ад Мяне.

35. Кажа Яму Пётр: калі б мне трэба было́ і паме́рці з Табою, не адраку́ся ад Цябе. Падобнае і ўсе вучні казалі.

36. Потым прыхо́дзіць з імі Іісус у мясціну, званую Гефсіма́нія, і кажа вучням: пасядзіце тут, пакуль Я пайду памалюся там.

37. І, узяўшы Пятра і абодвух сыноў Зевядзе́евых, пачаў смуткава́ць і тужы́ць.

38. Тады кажа ім Іісус: душа Мая́ смутку́е смяротна; пабудзьце тут са Мною і не спíце.

39. І, адышоўшы крыху́, прыпаў тварам Сваім да зямлі, маліўся і казаў: Ойча Мой! калі магчыма, няхай абміне́ Мяне чаша гэтая; але не як Я хачу, а як Ты.

40. І прыхо́дзіць да вучняў і знахо́дзіць, што яны спяць, і кажа Пятру: няўжо не маглі вы і адной гадзíны патрыва́ць са Мною?

41. Не спíце і маліцеся, каб не ўпа́сці ў спакусу: дух бадзёры, а плоць не́мачная.

42. І зноў, другі раз адышоўшы, маліўся, ка́жучы: Ойча Мой! калі не можа чаша гэтая абміну́ць Мяне, каб Мне не піць яе, няхай будзе воля Твая.

43. І, прыйшоўшы, знайшоў, што зноў яны спяць, бо ў іх вочы ацяжэ́лі.

44. І, пакінуўшы іх, адышоў зноў і памаліўся трэці раз, тое самае слова сказаўшы.

45. Тады прыхо́дзіць да вучняў Сваіх і кажа ім: вы ўсё яшчэ спіце́ і спачыва́еце; вось, наблізілася гадзíна, і Сын Чалавечы аддае́цца ў ру́кі грэшнікаў.

46. Уставайце, хадзе́м; вось наблізіўся той, хто выдае́ Мяне.

47. І калі яшчэ гаварыў Ён, вось, Іуда, адзін з двана́ццаці, прыйшоў, і з ім мноства людзей з мяча́мі і кала́мі, ад першасвяшчэ́ннікаў і старэйшын народа.

48. А той, хто выдава́ў Яго, даў ім знак, ка́жучы: Каго я пацалую, Той і ёсць, вазьмíце Яго.

49. І, адразу падышоўшы да Іісуса, сказаў: радуйся, Раввí! І пацалаваў Яго.

50. Іісус жа сказаў яму: дру́жа, чаго ты прыйшоў? Тады падышлí, і ўскла́лі ру́кі на Іісуса, і ўзялí Яго.

51. І вось, адзін з тых, што былí з Іісусам, працягнуўшы руку́, дастаў меч свой і, уда́рыўшы раба першасвяшчэ́ннікавага, адсе́к яму вуха.

52. Тады кажа яму Іісус: вярні меч твой у месца яго, бо ўсе, хто возьме меч, ад мяча і загíнуць.

53. Ці ты думаеш, што Я не магу цяпер упрасíць Айца Майго, каб Ён даў Мне больш за дванаццаць легіёнаў Ангелаў?

54. Як жа збу́дуцца Піса́нні, што так павінна быць?

55. У той час сказаў Іісус народу: быццам на разбойніка выйшлі вы з мяча́мі і кала́мі, каб узяць Мяне? кожны дзень з вамі сядзеў Я, ву́чачы ў храме, і вы не ўзялí Мяне.

56. А ўсё гэта было́, каб збылíся пісанні прарокаў. Тады ўсе вучні, пакінуўшы Яго, паўцяка́лі.

57. А тыя, што ўзялí Іісуса, прывялі Яго да Каіа́фы першасвяшчэ́нніка, куды сабра́ліся кніжнікі і старэйшыны.

58. Пётр жа ішоў следам за Ім воддаль, да двара першасвяшчэ́ннікавага; і, увайшоўшы ўсярэ́дзіну, сеў са слу́гамі, каб бачыць канец.

59. Першасвяшчэ́ннікі, і старэйшыны, і ўвесь сінедрыён шукалі лжывага све́дчання су́праць Іісуса, каб аддаць Яго на смерць,

60. і не знахо́дзілі; і хоць шмат ілжы́вых све́дкаў прыхо́дзіла, не знайшлі. Але нарэшце прыйшлі два лжы́выя све́дкі

61. і сказалі: Ён гаварыў: «магу разбуры́ць храм Божы і за тры дні збудаваць яго».

62. І, устаўшы, першасвяшчэ́ннік сказаў Яму: нічога не адказваеш на тое, што яны су́праць Цябе све́дчаць?

63. Іісус жа маўчаў. І першасвяшчэ́ннік сказаў Яму: закліна́ю Цябе Богам жывы́м, скажы нам, ці Ты Хрыстос, Сын Божы?

64. Кажа яму Іісус: ты сказаў; нават кажу вам: з гэтага часу ўбачыце Сына Чалавечага, што сядзíць правару́ч сілы і пры́йдзе на воблаках нябесных.

65. Тады першасвяшчэ́ннік разадра́ў адзе́нне сваё і сказаў: Ён блюзне́рыць! якую яшчэ патрэ́бу мы маем у све́дках? вось, цяпер вы чулі блюзне́рства Яго!

66. як вам здаецца? Яны ж сказалі ў адказ: Ён ва́рты смерці.

67. Тады плявалі Яму ў твар і штурха́лі Яго; а некаторыя білі па шчо́ках

68. і казалі: скажы нам, Хрысце́, хто ўдарыў Цябе?

69. А Пётр сядзеў зво́нку на двары. І падышла да яго адна служанка і сказала: і ты быў з Іісусам Галіле́янінам.

70. Але ён адрокся перад усімі, сказаўшы: не ведаю, што́ ты кажаш.

71. А калі ён выходзіў за браму, убачыла яго другая, і кажа тым, якія былí там: і гэты быў з Іісусам Назарэ́ем.

72. І зноў адрокся ён з клятвай: я не ведаю Гэтага Чалавека.

73. Крыху пазней падышлі тыя, што стаялі, і сказалі Пятру: сапраўды́ і ты з іх, бо і гаворка твая выдае́ цябе.

74. Тады ён пачаў кля́сціся і бажы́цца: я не ведаю Гэтага Чалавека. І тут жа заспяваў певень.

75. І ўспомніў Пётр словы Іісуса, Які сказаў яму: перш чым заспявае певень, ты тройчы адрачэ́шся ад Мяне. І, выйшаўшы вон, заплакаў горка.