1. І калі наблізіліся да Іерусаліма, да Віфагíі і Віфа́ніі, да гары Елеонскай, Іісус пасылае двух з вучняў Сваіх

2. і кажа ім: ідзіце ў се́лішча, што перад вамі, і, уваходзячы ў яго, адразу зно́йдзеце прывя́занае асляня́, на якое ніхто з людзей не сядаў; адвяза́ўшы яго, прывядзíце.

3. І калі хто скажа вам: «што́ вы гэта робіце?», скажы́це, што яно патрэбна Госпаду, і адразу пашле яго сюды.

4. Яны пайшлі і знайшлі асляня́, прывя́занае каля варот на вуліцы, і адвязалі яго.

5. І некаторыя з тых, што стаялі там, гаварылі: што вы робіце? навошта адвя́зваеце асляня́?

6. Яны ж адказвалі ім, як загадаў Іісус, і тыя адпусцілі іх.

7. І прывялі асляня́ да Іісуса, і пакла́лі на яго во́пратку сваю; і сеў Іісус на яго.

8. Многія ж во́пратку сваю пасціла́лі на дарогу, а іншыя зраза́лі галíны з дрэў і пасціла́лі на дарогу.

9. І тыя, што ішлі папе́радзе і следам, ускліка́лі: Аса́нна! благаславёны Той, Хто прыхо́дзіць у імя́ Гасподняе!

10. Благаславёна царства айца нашага Давіда, якое надыхо́дзіць у імя́ Гасподняе! Аса́нна ў вышніх!

11. І ўвайшоў Іісус у Іерусалім і ў храм; і, агле́дзеўшы ўсё, паколькі час быў ужо позні, пайшоў у Віфа́нію з двана́ццаццю.

12. І на другі дзень, калі яны выйшлі з Віфа́ніі, Ён захацеў есці;

13. і, уба́чыўшы здалёк смакоўніцу, пакрытую лíсцем, падышоў, ці не знойдзе чаго на ёй; і, прыйшоўшы да яе, нічога не знайшоў, акрамя лíсця, бо не пара́ была́ на смо́квы.

14. І, прамовіўшы, Іісус сказаў ёй: няхай больш ніхто не есць ад цябе плоду даве́ку! І чулі гэта вучні Яго.

15. І прыходзяць у Іерусалім. І, увайшоўшы ў храм, Іісус пачаў выганя́ць тых, якія прадавалі і куплялі ў храме, і перакулíў сталы́ мяня́лаў і ўсло́ны тых, што прадавалі галубоў;

16. і не дазваляў, каб хто пранёс якую-небудзь рэч праз храм.

17. І вучыў іх, ка́жучы: ці не напíсана: «дом Мой домам малітвы назаве́цца для ўсіх народаў»? а вы зрабілі з яго логава разбойнікаў.

18. І пачулі гэта кніжнікі і першасвяшчэ́ннікі, і шукалі, як бы Яго загубíць, бо баяліся Яго, таму што ўвесь народ здзіўля́ўся вучэ́нню Яго.

19. І калі звечарэ́ла, Ён выйшаў за горад.

20. І ра́ніцаю, праходзячы міма, убачылі, што смакоўніца засохла да ко́раня.

21. І, успомніўшы, Пётр кажа Яму: Раввí! паглядзí, смакоўніца, якую Ты пракля́ў, усохла.

22. І, адказваючы, Іісус кажа ім:

23. ма́йце веру Божую. Бо праўду кажу вам: калі хто скажа гары́ гэтай: «падымíся і кінься ў мора», і не засумнява́ецца ў сэ́рцы сваім, а верыць будзе, што збу́дзецца па сло́вах яго, — будзе яму, што́ б ні сказаў.

24. Таму кажу вам: усё, чаго ў малітве ні папро́сіце, верце, што атрыма́еце, і будзе вам.

25. І калі стаіце́ на малітве, дару́йце, як што ма́еце су́праць каго, каб і Айцец ваш, Які ў нябёсах, дарава́ў вам правíны вашы.

26. Калі ж вы не дару́еце, то і Айцец ваш, Які ў нябёсах, не дару́е вам правíнаў вашых.

27. І прыходзяць зноў у Іерусалім. І калі Ён хадзіў у храме, падыходзяць да Яго першасвяшчэ́ннікі, і кніжнікі, і старэйшыны

28. і кажуць Яму: якою ўла́даю Ты гэта робіш? і хто Табе ўла́ду гэтую даў, каб Ты рабіў гэта?

29. Іісус жа ў адказ сказаў ім: спытаю ў вас і Я адну рэч, і адкажы́це Мне; і Я скажу вам, якою ўла́даю гэта раблю.

30. Хрышчэнне Іаанава з неба было́ ці ад людзей? адкажы́це Мне.

31. І разважа́лі яны між сабою, гаворачы: калі скажам: «з неба» — Ён скажа: «чаму ж вы не паверылі яму?».

32. А сказаць: «ад людзей» — баяліся народу, бо ўсе лічылі, што Іаан сапраўды́ быў прарок.

33. І кажуць у адказ Іісусу: не ведаем. Тады Іісус, адказваючы, гаворыць ім: і Я не скажу вам, якою ўла́даю гэта раблю.