1. А праз два дні была́ Пасха і свята праснако́ў; і шукалі першасвяшчэ́ннікі і кніжнікі, як узяць Яго хітрасцю і забіць;

2. але казалі: толькі не ў свята, каб не было́ абурэ́ння ў народзе.

3. І калі быў Ён у Віфа́ніі, у доме Сíмана пракажонага, і ўзляжа́ў, — прыйшла жанчына з алеба́стравай пасу́дзінай мíра з на́рду чыстага і шматкашто́ўнага і, разбíўшы пасу́дзіну, узліва́ла Яму на галаву.

4. Былí ж некаторыя, што абу́рыліся і гаварылі паміж сабою: навошта гэтая тра́та мíра?

5. Бо можна было б прадаць яго больш чым за трыста дынарыяў і раздаць убогім. І папракалі яе.

6. Але Іісус сказаў: пакіньце яе, навошта яе бянтэ́жыце? Яна добрую справу зрабіла для Мяне.

7. Бо ўбогіх вы заўсёды ма́еце з сабою і, калі хочаце, можаце дабро ім рабіць; а Мяне не заўсёды ма́еце.

8. Яна зрабіла, што магла: за́гадзя пама́зала Маё це́ла для пахава́ння.

9. Праўду кажу вам: дзе толькі будзе прапаве́дана Ева́нгелле гэтае ва ўсім свеце, дык і пра тое, што́ зрабіла яна, ска́зана будзе ў памяць аб ёй.

10. І пайшоў Іуда Іскарыёт, адзін з двана́ццаці, да першасвяшчэ́ннікаў, каб вы́даць Яго ім.

11. Яны ж, пачуўшы, узра́даваліся і абяцалі яму даць срэбранікі. І ён шукаў, як пры нагодзе вы́даць Яго.

12. І ў першы дзень праснако́ў, калі прыно́сілі пасхальную ахвяру, кажуць Яму вучні Яго: дзе хочаш, каб мы пайшлі і прыгатавалі Табе есці пасху?

13. І пасылае двух з вучняў Сваіх і кажа ім: ідзіце ў горад; і сустрэне вас чалавек, які будзе не́сці збан вады; ідзіце за ім.

14. І, куды ён увойдзе, скажы́це гаспадару́ таго дома: «Настаўнік кажа: дзе святлíца, у якой Мне есці пасху з вучнямі Маімі?».

15. І ён вам пакажа верхні пакой вялікі, засла́ны, гатовы; там прыгату́йце нам.

16. І пайшлі вучні Яго, і прыйшлі ў горад, і знайшлі, як сказаў ім; і прыгатава́лі пасху.

17. І калі звечарэ́ла, прыходзіць Ён з двана́ццаццю.

18. І калі ўзляжа́лі яны і елі, сказаў Іісус: праўду кажу вам, адзін з вас, які есць са Мною, вы́дасць Мяне.

19. Яны ж засмуцíліся і пачалí гаварыць Яму адзін за адным: ці не я? і другі: ці не я?

20. Ён жа сказаў ім у адказ: адзін з двана́ццаці, хто мача́е са Мною ў блю́да.

21. Зрэшты, Сын Чалавечы ідзе, як напíсана пра Яго; але го́ра таму чалавеку, які выдае́ Сына Чалавечага: лепш было́ б таму чалавеку не радзíцца.

22. І калі яны елі, Іісус, узяўшы хлеб і благаславіўшы, пераламíў, і даў ім, і сказаў: прыміце, ежце: гэта Цела Маё.

23. І, узяўшы чашу, узнёс падзяку і даў ім; і пілí з яе ўсе.

24. І сказаў ім: гэта Кроў Мая́ новага запаве́ту, якая за многіх праліва́ецца.

25. Праўду кажу вам, што больш не буду піць ад плоду вінагра́днага да таго дня, калі буду піць новае віно ў Царстве Божым.

26. І, праспяваўшы хвалу́, яны пайшлі на гару́ Елео́нскую.

27. І кажа ім Іісус: усе вы ўсумніце́ся ўва Мне ў гэтую ноч, бо напíсана: «паражу́ па́стыра і рассе́юцца авечкі».

28. Але пасля ўваскрасе́ння Майго Я апярэ́джу вас у Галіле́і.

29. А Пётр сказаў Яму: хоць і ўсе ўсумня́цца, але не я.

30. І кажа яму Іісус: праўду кажу табе, што ты сёння, у гэтую ноч, перш чым двойчы заспява́е пе́вень, тройчы адрачэ́шся ад Мяне.

31. А ён яшчэ насто́йлівей гаварыў: калі б мне трэба было́ і паме́рці з Табою, не адраку́ся ад Цябе. Гэтаксама і ўсе гаварылі.

32. І прыйшлі ў мясціну пад назвай Гефсіма́нія, і кажа Ён вучням Сваім: пасядзíце тут, пакуль Я пайду памалю́ся.

33. І бярэ Пятра, Іа́кава і Іаана з Сабою; і пачаў журы́цца і тужы́ць.

34. І кажа ім: смутку́е душа́ Мая́ смяро́тна; пабу́дзьце тут і не спíце.

35. І, адышоўшы крыху́, упаў на зямлю́ і маліўся, каб, калі магчыма, абміну́ў Яго час гэты;

36. і гаварыў: Авва Ойча! усё магчыма Табе; пранясі чашу гэтую міма Мяне, але не чаго Я хачу, а чаго Ты.

37. І прыхо́дзіць, і знахо́дзіць, што яны спяць, і кажа Пятру: Сíмане, ты спіш? не змог ты адной гадзíны не паспаць?

38. Не спíце і маліцеся, каб не ўпа́сці ў спакусу: дух бадзёры, а плоць не́мачная.

39. І зноў, адышоўшы, маліўся, ка́жучы тое ж слова.

40. І, вярнуўшыся, знайшоў, што зноў яны спяць; бо вочы ў іх ацяжэ́лі; і не ведалі яны, што Яму адказаць.

41. І прыхо́дзіць трэці раз і кажа ім: вы ўсё яшчэ спіце́ і спачыва́еце. Го́дзе, настаў час: вось, аддае́цца Сын Чалавечы ў ру́кі грэшнікаў.

42. Уставайце, хадзе́м; вось, наблізіўся той, хто выдае́ Мяне.

43. І адразу, калі яшчэ Ён гаварыў, прыхо́дзіць Іуда, адзін з двана́ццаці, і з ім мноства людзей з мяча́мі і кала́мі, ад першасвяшчэ́ннікаў, і кніжнікаў, і старэйшын.

44. А той, хто выдава́ў Яго, даў ім знак, ка́жучы: Каго я пацалую, Той і ёсць, вазьмíце Яго і вядзіце пíльна.

45. І, прыйшоўшы, адразу падышоў да Яго і кажа: Раввí, Раввí! і пацалаваў Яго.

46. А яны ўскла́лі ру́кі свае на Яго і ўзялí Яго.

47. Адзін жа з тых, што стаялі тут, дастаў меч, ударыў раба́ першасвяшчэ́ннікавага і адсе́к яму ву́ха.

48. І, звярну́ўшыся да іх, Іісус сказаў: бы́ццам на разбойніка выйшлі вы з мяча́мі і кала́мі, каб узяць Мяне.

49. Штодня́ бываў Я з вамі ў храме, навуча́ючы, і вы не ўзялí Мяне; але няхай збу́дуцца Пісанні.

50. І, пакінуўшы Яго, усе паўцяка́лі.

51. І адзін юнак, накінуўшы палатно на голае це́ла, ішоў за Ім; і юнакí хапа́юць яго.

52. Ён жа, пакінуўшы палатно, голы ўцёк ад іх.

53. І прывялі Іісуса да першасвяшчэ́нніка; і збіра́юцца да яго ўсе першасвяшчэ́ннікі, і кніжнікі, і старэйшыны.

54. І Пётр воддаль услед за Ім ішоў аж усярэ́дзіну двара́ першасвяшчэ́ннікавага, і сядзеў са слу́гамі, і грэўся каля агню.

55. А першасвяшчэ́ннікі і ўвесь сінедрыён шукалі све́дчання су́праць Іісуса, каб аддаць Яго на смерць, і не знаходзілі.

56. Бо многія лжыва све́дчылі су́праць Яго, але све́дчанні іх не супада́лі.

57. І некаторыя, устаўшы, ілжыва све́дчылі су́праць Яго, ка́жучы:

58. мы чулі, як Ён казаў: «Я разбуру́ храм гэты рукатво́рны і праз тры дні ўзвяду́ іншы, нерукатворны».

59. Але і так све́дчанне іх не супада́ла.

60. Тады першасвяшчэ́ннік, стаўшы пасярэ́дзіне, спытаў Іісуса, ка́жучы: не адказваеш нічога? што́ яны су́праць Цябе све́дчаць?

61. Ён жа маўчаў і нічога не адказваў. Зноў першасвяшчэ́ннік спытаў Яго і кажа Яму: ці Ты Хрыстос, Сын Благаславёнага?

62. Іісус жа сказаў: Я. І вы ўбачыце Сы́на Чалавечага, што сядзíць правару́ч сілы і пры́йдзе на во́блаках нябесных.

63. Першасвяшчэ́ннік жа, разадра́ўшы адзе́нне сваё, кажа: якую яшчэ патрэбу мы ма́ем у све́дках?

64. Вы чулі блюзне́рства: як вам здае́цца? Яны ж усе прысудзíлі, што Ён ва́рты смерці.

65. І пачалí некаторыя пляваць на Яго і, закрываць Яму твар, і біць Яго, і казаць Яму: прароч. І слу́гі білі Яго па шчоках.

66. І калі Пётр быў на двары ўнíзе, падыходзіць адна са служа́нак першасвяшчэ́нніка

67. і, убачыўшы, як Пётр грэ́ецца, углядзе́лася ў яго і кажа: і ты быў з Назаранíнам Іісусам.

68. Ён жа адрокся, ка́жучы: не ведаю і не разумею, што́ ты гаворыш. І выйшаў адтуль на пярэдні двор; і заспяваў певень.

69. І служанка, убачыўшы яго зноў, пачала́ казаць тым, што стаялі тут: гэты з іх.

70. Ён жа зноў адрака́ўся. І неўзаба́ве зноў тыя, што стаялі там, казалі Пятру: сапраўды́ ты з іх, бо ты Галіле́янін, і гаворка твая падобная.

71. Ён жа пачаў кля́сціся і бажы́цца: не ведаю Гэтага Чалавека, пра Якога вы гаворыце.

72. І другі раз заспяваў певень. І ўспомніў Пётр слова, якое сказаў яму Іісус: перш чым певень двойчы заспявае, ты адрачэ́шся ад Мяне тройчы. І пачаў плакаць.