1. Пасля гэтага было́ свята Іудзейскае, і прыйшоў Іісус у Іерусалім.

2. Ёсць жа ў Іерусаліме каля́ Аве́чых варот купа́льня, што называ́ецца па-яўрэйску Віфезда́ і ма́е пяць кры́тых хадоў;

3. у іх ляжала вялікае мноства хворых, сляпых, кульга́вых, ссо́хлых, што чакалі ру́ху вады;

4. бо Ангел Гасподні час ад часу сыходзіў у купа́льню і ўзруша́ў ваду́; і хто першы ўваходзіў у яе пасля ўзрушэ́ння вады, той выздара́ўліваў, якой бы хваробай ні быў апанава́ны.

5. Быў жа тут нейкі чалавек, што трыццаць восем гадоў паку́таваў ад хваробы сваёй.

6. Іісус, уба́чыўшы яго ляжа́чым і даве́даўшыся, што ўжо доўгі час ён хварэ́е, кажа яму: хочаш стаць здаровым?

7. Адказаў Яму хворы: так, Гаспадар, але не ма́ю чалавека, які апусцíў бы мяне ў купа́льню, калі ўзру́шыцца вада; а пакуль я прыхо́джу, іншы сыхо́дзіць ране́й за мяне.

8. Кажа яму Іісус: устань, вазьмі пасце́ль тваю і хадзі.

9. І адразу вы́здаравеў чалавек; і ўзяў пасце́ль сваю і пайшоў. Была́ ж субота ў той дзень.

10. Таму казалі Іудзеі ацалёнаму: сёння субота, і нельга табе браць пасце́лі тваёй.

11. Ён адказаў ім: Той, Хто мяне ацалíў, сказаў мне: «вазьмі пасце́ль тваю і хадзі».

12. Тады спыта́ліся ў яго: хто Той Чалавек, Які сказаў табе: «вазьмі пасце́ль тваю і хадзі»?

13. Ацалёны ж не ведаў, хто Ён, таму што Іісус скры́ўся, бо натоўп быў на тым месцы.

14. Пасля таго Іісус сустрэў яго ў храме і сказаў яму: вось, ты стаў здаровым; больш не грашы́, каб не зда́рылася з табою чаго го́ршага.

15. Пайшоў чалавек гэты і паве́даміў Іудзеям: гэта Іісус ацалíў мяне.

16. І таму Іудзеі ста́лі гнаць Іісуса і імкну́ліся забіць Яго, што Ён рабіў гэта ў суботу.

17. Іісус жа казаў ім: Айцец Мой дагэ́туль дзе́е, і Я дзе́ю.

18. І з-за таго яшчэ больш імкну́ліся Іудзеі забіць Яго, што Ён не толькі паруша́ў суботу, але і Айцом Сваім называ́ў Бога, ро́бячы Сябе ро́ўным Богу.

19. На гэта Іісус сказаў ім: праўду, праўду кажу вам: не можа Сын рабíць Сам ад Сябе нічога, калі не будзе ба́чыць, што́ Айцец робіць, бо што́ Ён робіць, тое і Сын робіць таксама;

20. бо Айцец лю́біць Сына і пака́звае Яму ўсё, што Сам робіць; і бо́льшыя за гэтыя пака́жа Яму спра́вы, так што вы дзівíцца бу́дзеце;

21. бо як Айцец уваскраша́е мёртвых і ажыўля́е, так і Сын ажыўля́е, каго хоча;

22. бо Айцец і не су́дзіць нікога, але суд увесь аддаў Сыну,

23. каб усе шанава́лі Сына, як шану́юць Айца; хто не шану́е Сына, той не шану́е і Айца, Які пасла́ў Яго.

24. Праўду, праўду кажу вам: хто слухае слова Маё і верыць Таму, Хто паслаў Мяне, ма́е жыццё вечнае і на суд не прыходзіць, але перайшоў ад смерці ў жыццё.

25. Праўду, праўду кажу вам: настае́ час, ды і цяпер ёсць, калі мёртвыя пачу́юць голас Сына Божага і, пачу́ўшы, ажыву́ць,

26. бо як Айцец ма́е жыццё ў Самíм Сабе, так даў і Сыну жыццё мець у Сабе,

27. і ўла́ду даў Яму суд чынíць, бо Ён ёсць Сын Чалавечы.

28. Не здзіўля́йцеся гэтаму: бо настае́ час, калі ўсе, што ў магілах, пачу́юць голас Сына Божага,

29. і вы́йдуць тыя, што рабíлі дабро, ва ўваскрасе́нне жыцця́, а тыя, што рабíлі зло, ва ўваскрасе́нне суду́.

30. Не магу Я рабíць Сам ад Сябе нічога. Як чу́ю, так суджу́, і суд Мой пра́ведны, бо не шука́ю волі Маёй, але волі Айца, Які паслаў Мяне.

31. Калі б Я све́дчыў пра Сябе, то све́дчанне Маё непраўдзíвае;

32. іншы ёсць, які све́дчыць пра Мяне, і Я ведаю, што праўдзíвае тое све́дчанне, якім Ён све́дчыць пра Мяне;

33. вы пасылалі да Іаана, і ён засве́дчыў пра ісціну.

34. Я не ад чалавека све́дчанне прыма́ю, але кажу гэта, каб вы спаслíся;

35. ён быў свяцíльнікам, які гарэў і свяцíў, а вы хацелі паце́шыцца нейкі час пры святле́ яго.

36. Але Я ма́ю све́дчанне, бо́льшае за Іаанава: бо справы, што даў Мне Айцец, каб здзе́йсніць, са́мі справы, якія Я раблю́, све́дчаць пра Мяне, што Айцец паслаў Мяне,

37. і Айцец, Які паслаў Мяне, Сам засве́дчыў пра Мяне. Вы ні голасу Яго ніколі не чулі, ні аблíчча Яго не бачылі,

38. і не ма́еце сло́ва Яго, якое было́ б у вас, бо Таму, Каго Ён паслаў, вы не ве́рыце.

39. Дасле́дуйце Пісанні, бо вы думаеце праз іх мець жыццё ве́чнае, а яны све́дчаць пра Мяне.

40. Але вы не хочаце прыйсцí да Мяне, каб мець жыццё.

41. Сла́вы ад людзей Я не прыма́ю,

42. але ведаю вас, што любо́ві да Бога вы не ма́еце ў сабе.

43. Я прыйшоў у імя́ Айца Майго, і вы не прыма́еце Мяне; а калі іншы пры́йдзе ў імя́ сваё, яго пры́меце.

44. Як вы можаце вераваць, калі славу адзін ад аднаго прыма́еце, а славы, якая ад Адзінага Бога, не шука́еце?

45. Не думайце, што Я буду абвінава́чваць вас перад Айцом; ёсць той, хто абвінава́чвае вас, Маісей, на якога вы спадзеяце́ся.

46. Бо калі б верылі вы Маісею, то верылі б і Мне, бо ён пісаў пра Мяне.

47. Калі ж вы яго піса́нням не верыце, я́к Маім сло́вам паве́рыце?